ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΠΛΕΚ-ΜΙΝΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Καλοκαιρι και τα σχολεια εχουν κλεισει,στιγμες ανεμελιας και ατελειωτες ωρες παιχνιδιου.
Ειμαστε στο ετος 1972 και εδω και 3 χρονια περιπου εχω ανακαλυψει ενα καινουργιο φιλο στο μπακαλικο της γειτονιας.
Ερχεται μια φορα την εβδομαδα και ολα τα παιδια της γειτονιας και κυριως εμεις τα αγορια τρεχουμε με χαρα να τον υποδεχτουμε.
Ειναι ο ξανθος γιγας Μπλεκ,δεινος κυνηγος και διωκτης των κατακτητων Αγγλων που μαχεται για την ελευθερια.
Με δυο δραχμουλες γινεται δικος μας και χωραει αναμεσα στα σχολικα βιβλια μας,στις σχολικες μας σακκες φυσικα οσων εχουμε...
Κρυβεται κατω απο το προσκεφαλι μας και τρυπωνει στα παιδικα μας ονειρα.
Στηνουμε μαχες στους δρομους ξυπολητοι και ολοι θελουμε να παιξουμε το ρολλο του.
Δυσκολα τον αποκταμε καθε βδομαδα γιατι το χαρτζιλικι μας ειναι μικρο και δεν φτανει ποτε για να αγορασουμε ολα τα παιχνιδια και ολα τα γλυκατζουρια που ονειρευομαστε...
Εκεινο το καυτο μεσημερι οι γονεις μου δουλευαν για να φερουν το μεροκαματο και η γιαγια ετοιμαζε το φαγητο της ημερας,φακες τις οποιες με ειχε στειλει τη προηγουμενη μερα απο το μπακαλικο της γειτονιας μας.
Ολο το προηγομενο βραδυ σχεδον δεν ειχα κλεισει ματι γιατι ο μπακαλης μας ειχε φερει το καινουργιο τευχος του Μπλεκ το οποιο εγω ηθελα να αποκτησω παση θυσια για να διαβασω τη συνεχεια της ιστοριας με τον Υορικ τον πειρατη και την αναζητηση του θυσαυρου του απο τον Μπλεκ και τους φιλους του...

Μετα λοιπον απο αγωνα καταφερνω να ψησω τη γιαγια μου να μου δωσει τις πολυποθητες 2 δραχμουλες και βγαινω ξυπολητος πανω στο καυτο χωματοδρομο της γειτονιας να τρεξω στο μπακαλικο και να συναντησω ξανα τον καινουργιο μου φιλο...
Στα χερια μου κραταω σφιχτα τις 2 δραχμουλες οπως σφιχτα με κραταει η αγωνια για να διαβασω τη συνεχεια της ιστοριας...
Απο μακρυα ακουω μια γνωριμη φωνη και βλεπω τα παιδια της γειτονιας γεματα χαρα να βγαινουν στο καυτο μεσημερι και να τρεχουν να συναντησουν τη γνωριμη φωνη και να αγορασουν το παγωτο χωνακι του.
Ναι λοιπον!
Ο πλανοδιος παγωτατζης ειχε φτασει στη γειτονια μας να μας δροσισει!
Νιωθω το στομα να ξερενεται και να διψα για παγωτο και ξερω πως πρεπει να διαλεξω αναμεσα στο παγωτο χωνακι με γευση φυστικι και αναμεσα στον Μπλεκ...
Σκεφτομαι να παρω το παγωτο με τη 1 δραχμη που κοστιζε και να κρατησω την αλλη και το απογευμα που θα γυριζε κατακοπος ο πατερας απο τη δουλεια και θα με στελνε να του παρω μια παγωμενη μπυρα fix να του ζηταγα και την αλλη δραχμη και ετσι να αποκτουσα και τον Μπλεκ και να εχω γευτει και το λαχταριστο παγωτο!
Και αν δεν βρω το τευχος του Μπλεκ το απογευμα?σκεφτομαι...
Ισως αν ετρωγα το παγωτο το τευχος του θα το ανταλλασα μετα με καποιο παλιοτερο με κανα παιδι απο τη γειτονια...
Μεγαλο το διλλημα!

Προσπερναω τον παγωτατζη και τα παιδια που εχουν μαζευτει γυρω του και μπαινω στο μπακαλικο και ζηταω απο τον μπαρμπα Βαιο να μου ξεκρεμασει απο το μανταλακι τον Μπλεκ γιατι δεν τον φτανω...
Δινω τις δυο δραχμες που κραταγα σφιχτα στη χουφτα μου και ΄΄αγκαλιαζω΄΄ με τα χερια μου τον Μπλεκ.
Στο γυρισμο για το σπιτι βλεπω τις ροδιες στο χωματοδρομο απο το ποδηλατο του παγωτατζη που εχει παει στην επομενη γειτονια του χωριου.
Τα παιδια γλυφουν το παγωτο τους κατω απο τη σκια των δεντρων και αλλα που δεν ειχαν να παρουν τους κοιτουν με ζηλο...
Εγω ομως δεν λυπαμαι γιατι ηδη ξεφυλλιζω μια απο τις αγαπημενες μου ιστοριες με τον Μπλεκ που θα θυμαμαι για πολλα χρονια μετα οπως τωρα που σας την διηγουμαι...

Δειτε και τη νεα μας σελιδα που εχουμε φτιαξει για εσας στο facebook:
https://www.facebook.com/groups/667367146686656/

Τα εξωφυλλα των τευχων ειναι απο το:
http://www.greekcomics.gr/forums/

Kαι η σελιδα μας με την πλουσια ηλεκτρονικη μας βιβλιοθηκη ειναι εδω:
http://issuu.com/argiriskouvelas

H ιστορια της θρυλικης εταιριας παιχνιδιων LYRA! 1ο Μερος

O Μαρκος Λυρας ξεκινησε το 1948 με χαρτινα παιχνιδια,δημιουργωντας το 1950 μια μικρη οικοτεχνια.Στην αρχη τον βοηθουσε ο αδερφος του.Αργοτερα γυρω στο 1953-1954 ο Μαρκος Λυρας μαζι με τους 2 γιους του,κυριως τον Νικολαο,μπηκε στο τσιγκινο παιχνιδι,δημιουργωντας μια μικρη βιοτεχνια παιχνιδιων,σε ενα υπογειο 60 τ.μ. στην οδο Πετρας 12 στον Κολωνο.
Τον πρωτο καιρο ο Νικος μαζι με τον αδελφο του πηγαιναν στην Κοκκινια,εκει που μοιραζαν τα γαλατα στα σχολεια και μαζευαν με ενα καροτσι τις αδειες κονσερβες.
Απο τα πιο γνωστα παιχνιδια ηταν το ΤΕΧΑΣ,μια αμαξα με δυο αλογα,η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ,το ΜΥΛΑΡΑΚΙ και διαφορα κουρδιστα αυτοκινητακια.
Καθε χρονο ειχαν την δυνατοτητα να βγαζουν μονο δυο νεα παιχνιδια,γιατι ηταν δυσκολη η κατασκευη τους,ιδιαιτερα των καλουπιων,τα οποια φτιαχνονταν στην Ελλαδα.
Οι περισοτεροι καλουπαδες δουλευαν στους Αγιους Αναργυρους στον αριθμο 301.
Τους μηχανισμους τους εφτιαχνε αρχικα ο Γ.πριφτης.
Οταν γυρω στο 1956-1958 ο Νικολαος πηγε με τον πατερα του στον Πριφτη,για να συνεργαστουν στους μηχανισμους,εκεινος αρνηθηκε,γιατι συνεργαζοταν με τον Ανανια Ανανιαδη.
Τοτε πηγε ο μεγαλυτερος αδελφος στη Γερμανια,εκπαιδευτηκε σε ειδικο εργοστασιο κατασκευης μηχανισμων και εφερε τρια μηχανηματα για τα γραναζια,τα ελατηρια και για τις κασες.
Eτσι καταφεραν να κατασκευαζουν οι ιδιοι τους μηχανισμους.
Η φιρμα τους,LYRA,παντα με λατινικα γραμματα και με σημα ενα γραναζι,ηταν κατι που τους θυμιζε αυτην την επιτυχια τους...

Συνεχιζετε...

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΜΠΛΕΚ!!!

Το τεύχος Νο 7 από αυτό το Σάββατο 14/6 σε όλα τα περίπτερα της Ελλάδος. Βελτίωση σε όλα τα επίπεδα, νέες αδημοσίευτες ιστορίες και ένας διαγωνισμός έκπληξη!

Μαζι του ο Λοχαγος Μαρκ και οι φιλοι του με νεες αδημοσιευτες ιστοριες και οπως παντα ο Μπλεκ και ο Ζαγκορ στις καλυτερες περιπετειες τους!

Στηριζουμε και αγοραζουμε το Νεο Μπλεκ για να γινει ακομη καλυτερος!

Ραντεβου στα περιπτερα της γειτονιας σας λοιπον αυτο το Σαββατο με τον Νεο Μπλεκ!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΟΥ

Διευκρινιζω πως ο μεγαλυτερος ογκος τευχων δεν ειναι προσωπικη δουλεια μου αλλα ανηκει στους παρακατω φιλους κ συλλεκτες των κομικς που αξιζουν θερμα συνχαρητηρια για τον κοπο τους.

''Πριν 4 χρόνια, η αγάπη για τα κομικς κάποιων ρομαντικών και νοσταλγών των παιδικών τους χρόνων, δημιούργησαν μια ηλεκτρονική παρέα, τους COMICSTALGIA. Θελήσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να φτιάξουμε μια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη που θα περιελάμβανε αγαπημένα τεύχη των παιδικών μας χρόνων. Την παρέα αποτελούσαν οι Νίκος Πίκουλας(FUNKMYSOUL), Σάκης Πλατανάς, Aνδρέας Τσιρώνης(Sandokan), Xάρης Φιλίππου. Μέσα σε ένα χρόνο καταφέραμε να σκανάρουμε ένα τεράστιο όγκο περιοδικών. Φανταστείτε πόσο χρόνο και κόπο δαπανήσαμε για αυτό το επίτευγμα. Από την πλευρά μου θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τους Νίκο Νικολαίδη(Ανώδυνος) και Κώστα Γιαννακόπουλο(mycomics.gr) για τα δικά τους σπάνια τεύχη που μου δάνεισαν για να τα σκανάρω. H εμπιστοσύνη που έδειξαν προς το πρόσωπο μου είναι συγκινητική. Επίσης να ευχαριστήσω τον Νίκο Μωραιτη από την Κέρκυρα που δάνεισε την δική του σπάνια συλλογή από Μηνιαίους ΜΠΛΕΚ στον FUNKMYSOUL.''

Tα παραπανω λογια σε παρενθεση ανηκουν στον Πανο Θωμοπουλο.

Σε κεινη την παρεα ειχα βρεθει και εγω για ενα μικρο διαστημα και ετσι εφτιαξα αυτη την βιβλιοθηκη με σκοπο τη διαδοση των παιδικων μας ηρωων.

Αν καποιος φιλος βρει τευχη δικα του στη σελιδα μας μπορει να πει το ονομα του και να το αναγραψουμε γιατι πολλα τευχη τα εχω βρει απο διαφορα site στο internet.

ΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΕΣ

ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΘΕΣ ΚΑΙ ΝΟΣΤΙΜΟ ΖΩΑΚΙ ΣΕ ΕΝΑ BLOCK ΜΕ ΚΟΜΙΚΣ?

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΖΩΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΝΔΕΕΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ!

Ο χοίρος (κοιν. γουρούνι), είναι οικόσιτο θηλαστικό ζώο, που ανήκει στο γένος συς, στην οικογένεια συΐδες και στην τάξη αρτιοδάκτυλα. Είναι ζώο παμφάγο και πολύ γόνιμο. Από τα αρχαιότατα χρόνια πιστεύεται, ότι ο κατοικίδιος χοίρος (συς ο οικοδίαιτος, Sus scrofa domesticus), είναι απόγονος του αγριόχοιρου, τον οποίο εξημέρωσε ο άνθρωπος. Ζει σε όλα τα μέρη της γης και σήμερα εκτρέφεται μόνον και μόνον για το νοστιμότατο κρέας του.

Όλες οι φυλές των γουρουνιών, χαρακτηρίζονται γενικά από χοντροκαμωμένο και μονοκόμματο σώμα, κοντά πόδια και κωνικό κεφάλι, το οποίο καταλήγει σε μακρύ ή κοντό ρύγχος. Ο χοίρος, προσαρμόζεται σχεδόν μ’ όλες τις κλιματολογικές συνθήκες, ωστόσο αναπτύσσεται καλύτερα σε εύκρατα κλίματα. Είναι ζώο παμφάγο και τρώγει σχεδόν όλες τις τροφές. Το πεπτικό του σύστημα, μπορεί να επεξεργαστεί οποιαδήποτε τροφή, λέγεται ότι το γουρούνι, τρώγει ότι και ο άνθρωπος. Αυτό θεωρείται ότι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τους εκτροφείς χοίρων, διότι με αυτή την παμφαγία του, επιτυγχάνεται η μεγίστη απόδοσή του, σε κρέας και λίπος.

Το γουρούνι, τα πιο παλιά χρόνια, αποτελούσε ένα σημαντικό παράγοντα στην οικιακή οικονομία. Έκαστη οικογένεια, κάθε χρόνο έθρεφε ένα χοιρινό, για τις διατροφικές ανάγκες της και το ονόμαζε θρεφτάρι. Σε παλιότερες εποχές, όπου το κρέας ήταν είδος πολυτελείας, για τους χωρικούς, που το έτρωγαν μόνο τα Χριστούγεννα, τις Απόκριες, τα πανηγύρια και το Πάσχα. Επειδή όμως, οι οικογένειες τότε ήταν πολυπληθείς φρόντιζαν για την εξασφάλιση και της ανάλογης ποσότητας κρέατος. Γι’ αυτό κάθε αγροτική οικογένεια, διατηρούσε ένα ή περισσότερα οικόσιτα γουρούνια.

Για ν’ αγοράσουν ένα γουρούνι αποκριάτικο για έχα, θεωρούσαν δύσκολη την διαλογή, διότι ήθελαν να είναι φαγανιάρικο να μην γκρινιάζει (ζουζουνίζει) και να μην τους ζηριάσει.

Συνήθως κατά παράδοση, έστελναν τον πιο χονδρό από την οικογένεια να διαλέξει το χοιρινό για να παχύνει. Έλεγαν, ότι όταν πήγαιναν για να το αγοράσουν, δεν μιλούσαν στον δρόμο για να γκρινιάζει το γουρούνι, επίσης δεν το αγοράζουν ποτέ Κυριακή, διότι το γουρούνι είναι βρώμικο ζώο. Πρώτη δουλειά όταν το πήγαιναν στο σπίτι, ήταν να το βάλουν να δρασκελίσει ένα σίδερο για να γίνει σιδερένιο και να μην αρρωστήσει ποτέ. Επίσης του έριχναν στο αυτί λίγο λάδι για να μεγαλώσει γρήγορα και μην ζηριάσει. Η νοικοκυρά που τα το τάγιζε, για να έρχεται το γουρούνι κοντά της την πρώτη ημέρα άλειφε τα παπούτσια της με πλύμα για να την μυρίζει το γουρούνι.

Από μικρό το εγκαθιστούσαν στα κουμάσια, έξω από τα χωριά και μακριά από το σπίτι, για ν’ αποφεύγουν την απαίσια μυρωδιά του. Η διατροφή του, γενικά επιτυγχάνονταν με διάφορα αποφάγια, με πίτουρα από την άλεση του σιταριού, καλαμπόκι, βελανίδια, άγρια χόρτα και τυρόγαλο. Όταν τραπάλωνε το αρσενικό χοιρινό, το ευνούχιζαν (μουνούχιζαν) για να μεγαλώσει γρηγορότερα και να παχύνει περισσότερο. Όταν το γουρούνι δεν έτρωγε το φαγητό του και γκρίνιαζε συνεχώς το καυτηρίαζαν. Έπαιρναν ένα πυρωμένο σίδερο, του άνοιγαν το στόμα και τοποθετούσαν ένα ξύλο για να μείνει ανοικτό το στόμα του, και του καυτηρίαζαν τον ουρανίσκο. Αυτή η διαδικασία ήθελε κάποιον να γνωρίζει πως θα το καυτηριάσει. Ένα γουρούνι για να το σφάξουν έπρεπε να το εκτρέφουν περίπου ένα χρόνο. Τα περισσότερα τα έσφαζαν, όταν ζύγιζαν πάνω από εκατό οκάδες, συνήθως έφθαναν από 80 έως 150 οκάδες. Συνήθως τα έσφαζαν τις αποκριές, για το αποκριάτικο φαγητό και όχι μόνον. Μια οικογένεια βασιζόταν κυρίως στις μεγάλες διατροφικές παροχές, αλλά και στα υπόλοιπα προϊόντα που αποκόμιζε από το οικόσιτο χοιρινό.

Η χοιροσφαγή ήταν μια πανάρχαια ιδιαίτερη ιεροτελεστία. Στον παραδοσιακό πολιτισμό, οι εκδηλώσεις της λαϊκής λατρείας, ήσαν ενσωματωμένες στην αγροτική οικονομία. Η χοιροσφαγία από τους αρχαίους Έλληνες, μεταδόθηκε στους Ρωμαίους, και μετέπειτα στους Βυζαντινούς. Κατά την τουρκοκρατία,οι Έλληνες διατήρησαν το έθιμο, όπου και διατηρήθηκε αναλλοίωτο έως και την δεκαετία του '70, ενώ σε πολλά χωριά επικρατεί ακόμη. Συχνά ο λαός, αιτιολογεί με το δικό του τρόπο τα χοιροσφάγια, ενσωματώνοντας με το θείο δράμα στη δικιά του εμπειρία. Στη Θεσσαλία, τα Χριστούγεννα δεν σφάζουν τα γουρούνια γιατί, πάντα κατά την παράδοση, τα Χριστούγεννα, πήγαινε η Παναγιά με τον Ιωσήφ και τον Χριστό στην Αίγυπτο, για να μην σφάξει ο Ηρώδης τον Χριστό. Μπροστά πήγαινε η Παναγία με Ιωσήφ και πίσω τα γουρούνια και χαλούσαν τ’ αχνάρια.

Τα χοιροσφάγια έχουν θυσιαστικό χαρακτήρα και απηχούν αρχαίες εξιλαστήριες και καθαρτήριες θυσίες, που συνοδεύονται από μαγικές και δεισιδαιμονικές πράξεις, όπως οι μαντείες. Οι Ρωμαίοι κατά την εορτή των Βρουμαλίων στο τέλος του έτους, θυσίαζαν χοίρους στον Θεό Κρόνο και τη Θεά Δήμητρα. Ο χοίρος αντιπροσώπευε την ενσάρκωση του βλαστικού και γονιμικού δαίμονα, επειδή με την αδηφαγία και το σκάψιμο που πραγματοποιεί για να βρει την τροφή του, καταστρέφει τη βλάστηση, είτε και εξαιτίας της πολυτοκίας του.

Η χοιροσφαγία, συνήθως δε συνέπιπτε τις ίδιες ημερομηνίες σε όλη την Ελλάδα. Σε άλλες περιοχές τα έσφαζαν μερικές ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα και σε άλλες άρχιζαν από την ημέρα των Χριστουγέννων και μετά. Τα περισσότερα γουρούνια σφάζονταν στις 27 Δεκεμβρίου, την ημέρα μνήμης του Αγίου Στεφάνου. Όπου σφάζονταν πριν τα Χριστούγεννα, η γιορτή αυτή ονομαζόταν «γουρουνοστέφανος». Στην Πελοπόννησο σφάζονται κυρίως τις Αποκριές. Υπήρχαν όμως και αρκετές περιοχές που τα έσφαζαν ένα μήνα ή και περισσότερο μετά τα Χριστούγεννα.

Η εθιμοτυπία της τελετής ήταν η ημέρα των «Χοιροσφαγίων» ή «γουρουνοχαράς» που ξεκινούσε πολύ πρωί με το άναμμα της φωτιάς για να γίνει το νερό πολύ καυτό με το οποίο θα μαδούσαν το γουρούνι. Οι χοιροσφάχτες, ήταν συνήθως ομάδες φίλων μεταξύ τους, που έσφαζαν το χοιρινό του καθενός. Για τη σφαγή ακολουθούνταν ιδιαίτερη εθιμοτυπία. Για παράδειγμα το σφάξιμο γινόταν με ειδικό μαυρομάνικο μαχαίρι και θύτης ήταν ο αρχηγός της οικογένειας. Μόλις το έσφαζαν, τοποθετούσαν στο στόμα του σφαγίου ένα λεμόνι και το λιβάνιζαν, για να πάρει μυρωδιά το κρέας, με τις βαθιές ανάσες που παίρνει, μέχρι να ξεψυχήσει, και το σκέπαζαν μ’ ένα τσουβάλι για να φύγει το κακό σπυρί, που τυχόν να είχαν επάνω τους. Με το αίμα του ζώου, σχημάτιζαν σταυρό στο μέτωπο των μικρών παιδιών για τον πονοκέφαλο. Το ρύγχος (καραμούντζα)του χοίρου, το κάρφωναν στον τοίχο ή πάνω από την πόρτα για να διώχνει τα κακά πνεύματα και τα καλικαντζαράκια. Εξέταζαν δε προσεκτικά την σπλήνα και το συκώτι του και μάντευαν το μέλλον της οικογένειας.

Οι χοιροσφάχτες σύμφωνα με το εθιμοτυπικό, έτρωγαν τον πρώτο μεζέ, που ήταν ο καρύντζαφλος ή καρούτζος (ο λάρυγγας του γουρουνιού στο σημείο που είχε γίνει η τομή του σφαξίματος). Ήταν ο πρώτος μεζές, που ψήνονταν, για να πιούν ένα ποτήρι κρασί και συνάμα να ευχηθούν, χρόνια πολλά, καλοφάγωτο και του χρόνου με υγεία να ξαναφτιάξουν ίδιο και μεγαλύτερο χοιρινό. Ενώ πολλές φορές, ο μεζές αυτός, ψηνόταν στα κάρβουνα, το χοιρινό καίτοι σφαγμένο, σηκωνόταν και γεμάτο αίματα έτρεχε για λίγο, έως που ξεψυχούσε και έπεφτε.

Μετά το ξεψύχισμα του σφαγίου, το μαδάγανε με καφτό νερό. Σκέπαζαν το σφάγιο με ένα σακί και επάνω του έριχναν καφτό νερό και όταν έπαιρνε, δηλαδή ήταν έτοιμο, τότε το μαδάγανε τρίβοντας το με το σακί ή με διάφορα αιχμηρά αντικείμενα. Με τα το μάδημα άρχιζε το ξεβράκωμα, δηλαδή άρχιζαν να το γδέρνουν από τα πισινά πόδια μέχρι να φθάσουν στην ουρά του. Στην συνέχεια έκοβαν τα πόδια στα γόνατα, τρυπούσαν τις κλιτσινάρες των πισινών ποδιών, του περνούσαν ένα ξύλο χονδρό σαν ξιναροστύλιαρο και το κρεμούσαν, συνήθως από κάποιο δένδρο ή κάποιο μπαλκόνι ανώγειας οικίας, για να μπορεί ο σφάχτης να το ξετομαριάσει. Αρχικά έκοβαν την ουρά, την οποία την χρησιμοποιούσαν για την μεταμφίεση στις αποκριές. Έραβαν δυο ουρές χοιρινών επάνω στην σκούφια τους, όταν ήθελαν να παραστήσουν τον διάβολο με ευλύγιστα κέρατα.

Μόλις τελείωνε το γδάρσιμο, σειρά είχε το ξεκοίλιασμα. Προσεκτικά ο σφάχτης, άνοιγε την κοιλιά του και έβγαζε όλα τα ζωτικά όργανα του ζώου. Ο άνθρωπος, όλα τα ζωτικά όργανα του ζώου, μετά από την ανάλογη επεξεργασία, τα έτρωγε. Δεν τρωγόταν η ουροδόχος κύστη (φούσκα), όμως την χρησιμοποιούσαν μετά από ειδική κατεργασία για τόπι, για καπνοσακούλα, σακούλι για ν’ αποθηκεύουν σπόρους (ντομάτα, αγγούρι, λάχανα, πιπεριά, κρεμμύδι κ.ά. επίσης την χρησιμοποιούσαν και για πουγκί. Μετά την φούσκα έβγαζαν την γουρουνοπυτιά, στην συνέχεια την έβαζαν σε ένα πιάτο και την έκοβαν κομματάκια. Στην συνέχεια της έριχναν ξύδι, λάδι, σκόρδο, αλάτι και ούζο και την τοποθετούσαν στον ήλιο για ν’ αποξηρανθεί. Μετά την κρεμούσαν στο τζάκι στην καπνιά και την χρησιμοποιούσαν όταν έπηζαν τυρί.

Μετά την πυτιά βγάζουν την χολή, την οποία την ξεκολλάνε προσεκτικά για να μην χυθεί. Το υγρό της χολή το χρησιμοποιούσαν σαν γιατροσόφι για να διώχνουν τις ψείρες. «Παίρνουμε ένα κουταλάκι του γλυκού από την χολή του γουρουνιού, την ανακατεύουμε μ’ ένα κρασοπότηρο κρασί και αλείφουμε το κεφάλι. Οι ψείρες αμέσως θα ψοφήσουν ή θα εξαφανισθούν». Επίσης το υγρό της χολής το χρησιμοποιούσαν να ποτίζουν τις έγκυες φοράδες για να μην απορρίξουν. Αν το γουρούνι ήταν μαύρο χωρίς κανένα σημάδι απ’ άλλο χρώμα (ασήμαδο) με την χολή του έφτιαχναν τα φυλαχτάρια των ζώων.

Στην συνέχεια έβγαζαν αν ήταν αρσενικό τους όρχεις (αμελέτητα) και τα έψηναν στα κάρβουνα, για αρκετούς είναι ένας πολύ καλός μεζές. Μετά από τους όρχεις έβγαζαν τον κωλιά (κωλάντερο), αυτό το χρησιμοποιούσαν για την παρασκευή του μπεκρή- μεζέ το περιβόητο σπληνάντερο, μαζί με την σπλήνα και την καρδιά του σφάγιου.

Το συκώτι, το πνευμόνι και τα νεφρά, τα έτρωγαν με διαφόρους τρόπους. Τα έντερα τα έφτιαχναν λουκάνικα και οματιά. Τα ποδόνυχα, την πατσά, την ουρά, τα αυτιά και το κεφάλι τα έφτιαχναν πηχτή.Ταμάγουλα, ή μούκουλα τα έψηναν στα κάρβουνα ή στον φούρνο. Μόλις τελείωνε και το ξεκοίλιασμα, ο σφάκτης έβγαζε και τα βασιλικά (ξύγκι από τα πλευρά του χοιρινού). Αυτό το ξύγκι το κρατούσαν και το χρησιμοποιούσαν σαν λιπαντικό, στις αρβύλες, τσαρούχια, κ.ά.

Με το δέρμα του, επειδή ήταν πολύ σκληρό, έφτιαχναν τα γουρουνοτσάρουχα, ή το έβαζαν επάνω από τα σαμάρια, μεταξύ στρώματος και ξύλου, για να μην περνάει το νερό, ενώ με τις τρίχες του έφτιαχναν βούρτσες. Όταν δεν έγδερναν το χοιρινό, το μαδάγανε με καφτό νερό. Από το δέρμα του έφτιαχναν τις τσιγαρίδες. Το δε κρέας με μια κοπιαστική διαδικασία παρασκεύαζαν τα λουκάνικα, τα απάκια, το σύγκλινο, ή παστό, τη λόζα, τη γλίνα, κ.ά.

Το πάστωμα γινόταν με σκοπό για να κρατήσουν το κρέας αρκετό χρόνο, επίσης μετά το πάστωμα, δεν χρειαζόταν να μαγειρευτεί για να καταναλωθεί, ήδη ήταν ένα έτοιμο φαγητό. Το παστωμένο κρέας το τοποθετούσαν σε λαγήνια. Με το λίπος που απόμενε στο τομάρι όταν το έγδερναν μετά από μια ειδική διαδικασία παρασκεύαζαν σαπούνι.

Τα στοιχεια για το αρθρο μας τα αντλησαμε απο εδω:

http://androni.blogspot.gr/ 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ

Δεν ειναι μια απλη προσκληση ειναι μια γιορτη για τη συμπληρωση των 50 χρονων ενος περιοδικου που αφησε εποχη!
Ολοι οι φιλοι των κομικς να δωσουμε το παρον με τη παρουσια μας και γιατι οχι αν ειμαστε τυχεροι μπορει να κερδισουμε και καποιο απο τα υπεροχα δωρα που θα δωθουν...
Εμεις να δωσουμε τα συνχαρητηρια μας στους φιλους που διοργανωσαν αυτη την εκδηλωση μαζι με την εκδοση του νεου επετειακου τευχους!
Παντα τετοια!

Για περισοτερες λεπτομερειες ανατρεξτε εδω :

http://mikrosserifis.blogspot.gr/

Πηγη ειδησης και αναδημοσιευση της εικονας:

http://mikrosserifis.blogspot.gr/

ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΤΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΜΠΛΕΚ!

Ενω χτες κυκλοφορησε με την εφημεριδα του Ελευθερου Τυπου το 3 τευχος απο τα 4 που ειχαν συμφωνηθει αρχικα υπηρξε νεα συμφωνια για αλλα 2 τευχη επιπλεον!

΄΄Mετά τον τέταρτο τόμο της 18ης Μαΐου θα ακολουθήσει και 5ος τόμος ΜΠΛΕΚ (25/5), μια εβδομάδα μετά (1η Ιουνίου) θα βγει ένας τόμος Μικρού Ήρωα και στη συνέχεια και 6ος τόμος ΜΠΛΕΚ(8-6-2014).΄΄

H παραπανω πληροφορια ανακοινωθηκε πριν απο λιγο απο τον Νικο Νικολαιδη και ειναι αληθινη γιατι μου την μετεφερε χτες μετα απο μια μακροσκελη συζητηση που ειχαμε για τον Μπλεκ και ο ιδιος ο εκδοτης.

Επισης μπορω να σας μεταφερω οτι επειδη η εκτυπωση γινεται μεσω της εφημεριδας οταν αυτονομηθει το περιοδικο θα υπαρχει καλυτερευση στη εκτυπωση και στη ποιοτητα του χαρτιου!

Το καλο ειναι οτι ο Λεωκρατης Ανεμουδουρας ειναι ανοιχτος σε προτασεις,υποδειξεις και παρατηρησεις για τη βελτιωση του Νεου Μπλεκ!

Σας παραθετω και το email του για οποιον θελει να στειλει τις αποψεις του για τον Νεο Μπλεκ:

lanemos@ccpublic.gr

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΠΩΛΕΙΑ!

 Σημερα σας εχουμε ενα μικρο νοσταλγικο ταξιδι σε καποια παλια παλαιοπωλεια του χθες αλλα και του σημερα!

 Μια αξιοζηλευτη δουλεια γεματη γνωσεις και ατελειωτες ωρες διαβαζοντας...

Μαγικη η εικονα των παιδιων που κοιταζουν με θαυμασμο τα βιβλια στη βιτρινα μιας μακρινης εποχης τοτε που το χαρτζιλικι των μικρων μπομπιρων δεν περισσευε ...

ΠΟΠΑΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ!

Μια φωτογραφια χιλιες λεξεις!

O αγαπημενος μας ηρωας Ποπαυ και η Ολιβ ποζαρουν χωρις μαλλια ακομπλεξαριστοι στο φακο για να μας δειξουν τη δυναμη που πρεπει να επιδεικνυουμε ολοι μας στις δυσκολες στιγμες της ζωης και να στηριζουμε τους ανθρωπους που χρειαζονται τη βοηθεια μας προσφεροντας τους το πιο ζεστο χαμογελο μας!

Ειπαμε τα κομικς ειναι φτιαγμενα απο τη ζωη για να προσφερουν χαμογελο και δυναμη σε ολους!
Τελικα μπορουν να προσφερουν πολλα περισοτερα γιατι ειναι φτιαγμενα απο ανθρωπους για τους ανθρωπους!

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Ο ΝΕΟΣ ΜΠΛΕΚ!

Κυκλοφορησε σημερα μαζι με την εφημεριδα Ελευθερος τυπος της Κυριακης ο Νεος Μπλεκ.
Τιμη εφημεριδας μαζι με τον Μπλεκ στα 4,00 ευρω.
Θα δωθουν συνολικα 4 τευχη μαζι με την εφημεριδα και μετα θα πουλιεται στα περιπτερα με τιμη στα 3,90 ευρω.

Ας δουμε μαζι τωρα μερικα πρωτα στοιχεια για την συγκεκριμενη εκδοση:

Πισω απο την νεα εκδοτικη εταιρια COMICS & CROSSWORDS PUBLICATIONS E.E βρισκεται ο
εγγονος του Ανεμουδουρα ο Λεοκρατης Ανεμουδουρας.

Για τη εκδοση βοηθησαν πολλοι συλλεκτες και φιλοι του Μπλεκ στην Ελλαδα οπως ο Νικος Νικολαιδης(εκδοτης του βιβλιου Ο Μπλεκ και οι αλλοι).
Ο Κωστας Γιανακοπουλος συλλεκτης και πωλητης παλιων κομικς γνωστος ως crc.
O Ανδρεας Τσιρωνης συλλεκτης και μεγας γνωστης του Μπλεκ γνωστος ως sandocan.
To 1ο τευχος περιεχει 2 ιστοριες με Μπλεκ απο τον  Μεγαλο Μπλεκ :
τευχη 12. Η ΓΡΟΘΙΑ ΤΟΥ ΜΠΛΕΚ και 19. Ο ΣΚΥΛΟΣ ΤΟΥ ΙΝΔΙΑΝΟΥ.
Mια αυτοτελη ιστορια του Ζαγκορ αλλη μια με τον ROY OF ROVERS και αλλη μια με τον ΤΟΜ.
Οι επιλογες των ιστοριων αποτελουν αριστες επιλογες μιας και ειναι σπανιες!
Στα συν της εκδοσης ειναι η αναφορα στην εκδοτικη πορεια των ηρωων στη Ελλαδα αλλα και στο εξωτερικο που γινεται για πρωτη φορα και ειναι δειγμα της καλης προσπαθειας που φαινεται να εγινε με μερακι και αγαπη!
Καθε τευχος περιεχει 164 σελιδες που το κανει απολυτα χορταστικο ως εκδοση!
Ιδιες  σελιδες περιεχε και η σπανια εκδοση του Μπλεκ των Διακοπων που εβγαλε μονο 2 τευχη τη δεκαετεια του 1970.
Μοναδικο μειον της εκδοσης ειναι ο μωβ χρωματισμος που ειναι κουραστικος στα ματια.
Ας ελπισουμε πως μελλοντικα θα διορθωθει με τον παλιο πορτοκαλι χρωματισμο!

Τελος ας ευχηθουμε πως θα υπαρχει μακροημερευση της εκδοσης και θα μπορεσουμε να δουμε την εκδοση για πολλα τευχη στα περιπτερα αλλα μην ξεχνατε οτι για να γινει αυτο θα πρεπει να στηριξουμε ολοι τη συγκεκριμενη προσπαθεια αγοραζοντας καθε τευχος που θα εκδοθει!

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΜΠΛΕΚ!!!

27/4/2014 ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ!!!

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟ ΜΠΛΕΚ!!!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΜΠΛΕΚ!!!

Αντιγραφω το αρθρο απο το επισημο block των φιλων του Μπλεκ :

ΝΕΟΣ ΜΠΛΕΚ

Πριν από κάποιους μήνες η έκδοση του “ΝΕΟΥ ΜΠΛΕΚ” ίσως φαινόταν όνειρο μακρινό καθώς τα εμπόδια ήταν αμέτρητα και μεγάλα. Σήμερα με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε επίσημα ότι τα 4 πρώτα τεύχη του “ΝΕΟΥ ΜΠΛΕΚ” θα κυκλοφορήσουν ως ένθετο στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ” αρχής γενομένης την 27/4. Είμαστε σίγουροι ότι οι παλιότεροι θα αναπολήσουν , θα θυμηθούν ή και θα δακρύσουν καθώς ο ΜΠΛΕΚ ήταν για εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά το περιοδικό αλλά κυρίως ο ήρωας με τον οποίο είχαν ταυτιστεί. Άλλο τόσο όμως είμαστε σίγουροι ότι και οι νεότεροι θα εντυπωσιαστούν και θα ”κολλήσουν” με τις ιστορίες του, κυρίως γιατί πρεσβεύει ιδανικά και αξίες διαχρονικές. Μέσα στις 164 σελίδες του πρώτου τέυχους θα βρείτε ιστορίες του Ξανθού Γίγα ΜΠΛΕΚ , του ΖΑΓΚΟΡ ,του ΡΟΫ ΡΕΗΣ και του ΤΟΜ ΚΑΡΤΕΡ , μίνι παρουσιάσεις για κάθε ήρωα και άλλα πολλά. Δεν θέλω να μακρηγορήσω άλλο , απλά θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι συμβάλλατε στην υλοποίηση αυτής της έκδοσης, ξεχωρίζοντας τη συνεισφορά του Νίκου Νικολαϊδη και του Αντρέα Τσιρώνη που χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε φτάσει στο σημείο αυτό. Τέλος ευχαριστώ θερμά όλους εσάς τους αναγνώστες για τις εκδηλώσεις ενδιαφέροντος και αγάπης για τη συγκεκριμένη έκδοση. Να είστε βέβαιοι ότι μας γεμίζει με απέραντη αισιοδοξία για το μέλλον τόσο της συγκεκριμένης όσο και μελλοντικών εκδόσεων...

ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Η είσοδος της σοκολάτας στην Ελλάδα οφείλεται στον πρωτοπόρο Σπυρίδωνα Παυλίδη. Με το γλυκυσματοποιείον του, που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Αιόλου και Βύσσης και το οποίο πρωτάνοιξε το 1841, προσέφερε ένα καινούριο προϊόν στην ελληνική αγορά, το οποίο αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους. Ο Παυλίδης αρχικά παρήγαγε παραδοσιακά γλυκά, όπως μπακλαβά και λουκούμια, ενώ εμπορευόταν και μέλι, φιστίκια εισαγόμενα, καθώς και κάποια οινοπνευματώδη ποτά. Η παρασκευή της πρώτης σοκολάτας τοποθετείται το 1852.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι την εποχή εκείνη δε γίνονταν εισαγωγές κακάο στην Ελλάδα. Η όλη διαδικασία έγινε με τη χρήση ενός μύλου για καφέ που είχε εισαχθεί αρκετά χρόνια νωρίτερα και με τη βοήθεια ενός Πολωνού τεχνίτη που εργαζόταν στο κατάστημα του Παυλίδη. Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Σπυρίδων Παυλίδης πραγματοποίησε διάφορα ταξίδια, λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες εκθέσεις στο εξωτερικό όπου και βραβεύτηκε για τη σοκολάτα του.
Μετά από τη σοκολατοβιομηχανία Παυλίδου ακολούθησαν διάφορες εταιρείες που ασχολήθηκαν με την παραγωγή σοκολάτας και κακάο, καθώς και προϊόντων που την περιέχουν. Χρονολογικά συναντούμε πρώτη τη βιομηχανία Ζαβορίτου, Λόγγου και Μουλά, Γαβριήλογλου, έπειτα την Ίρις, την ΑΒΕΖΑΠ, την ΑΣΤΗΡ, την ’λφα, την ΙΟΝ, την εταιρεία Ατσάρου και Φλόκα. ’λλες βιομηχανίες που παρήγαγαν προϊόντα με συστατικό τους τη σοκολάτα ή το κακάο ήταν: η εταιρεία Ρούσσος, η ΕΒΓΑ, η Παπαδοπούλου, η ΜΕΛΟ, η Mabel, η ΓΚΛΑΡΙΣ, η ΣΕΡΑΛ και ο Λουμίδης. Η εταιρεία Nestle εμφανίστηκε το 1912 και ασχολήθηκε αποκλειστικά με εισαγωγές.
Από το 1852 έως το 1970, η ποικιλία των διαθέσιμων προϊόντων στο εμπόριο αυξήθηκε σημαντικά. Ορόσημο στην ιστορία της σοκολάτας για την Ελλάδα αποτελεί το έτος 1859, όταν ο Παυλίδης παράγει και βραβεύεται για τη γνωστή σοκολάτα "Υγείας". Σταδιακά και άλλα είδη σοκολάτας άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στην ζωή των Ελλήνων. Διαφημίσεις και κατάλογοι που έχουν διασωθεί μας πληροφορούν για παράδειγμα ότι το 1912 η βιομηχανία Ζαβορίτου παράγει σοκολάτα γάλακτος, ενώ την ίδια χρονιά το προϊόν αυτό εισάγεται και από τη Nestl?. Τη δεκαετία του '20 ο Παυλίδης προχωρά σε μία ακόμη καινοτομία παράγοντας την πρώτη σοκολάτα αμυγδάλου στην Ελλάδα, ενώ το 1930 ακολουθεί η εταιρεία Ίρις και λίγο αργότερα η ΕΒΓΑ και η ΙΟΝ. Κάθε εταιρεία εμπλούτισε την αγορά με ποικίλα προϊόντα, άλλα από τα οποία υπάρχουν και σήμερα και άλλα όχι.
Κατά περιόδους χρησιμοποιήθηκαν διάφορα σκεύη για την προετοιμασία και την κατανάλωση των γλυκισμάτων σοκολάτας ή κακάο. Πριν το 1900, τα περισσότερο πρωτότυπα σκεύη που βρίσκουμε είναι: το χουλιάρι, η ταμίνα, η τερίνα, η μπασίνα, πετσέτες για το σερβίρισμα και άλλα. Αργότερα, εμφανίζονται: η κάσσα του σουφλέ ή σαχάνι, το σκεύος σοκλ, οι κασολέτες από χαρτί, η παγωτιέρα κλπ.
Από τις συνταγές που καταγράφηκαν, φαίνεται ότι τα περισσότερα παρασκευάσματα είναι ψημένα στο φούρνο ή στην κατσαρόλα. Ορισμένα γλυκίσματα είναι τηγανητά, ενώ υπάρχουν και κάποια που δε χρειάζονται ψήσιμο.
Όσον αφορά τα συστατικά, αυτά που συναντώνται πιο συχνά είναι τα αυγά, το γάλα, η ζάχαρη και το βούτυρο. Σε κάποιες συνταγές περιέχονται συστατικά ιδιαίτερα ευρηματικά όπως: οι γόμες τραγακανθίνης, το λαρδί, ο πουρές πατάτας, το παξιμάδι και άλλα.
Αρχικά η σοκολάτα και το κακάο θεωρούνταν είδη πολυτελείας εξαιτίας του υψηλού κόστους τους. Στην πορεία όμως, η μαζική παραγωγή τους έκανε τα προϊόντα αυτά περισσότερο προσιτά στο ευρύ κοινό, ενώ και οι διαφημίσεις βοήθησαν στη διείσδυση της σοκολάτας σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και κοινωνικές τάξεις.
Τέλος, η σοκολάτα κατέχει σημαντική θέση σε διάφορα συσσίτια. Βρίσκουμε διάφορες αναφορές για την κατανάλωση σοκολάτας σε περιόδους πολέμου και στο στρατό γενικότερα. Τα περισσότερα στοιχεία όμως, αφορούν παιδικά και μαθητικά συσσίτια καθώς και εράνους ή φιλανθρωπικές κινήσεις.