Καθε καλοκαιρι με το που τελειωνανε τα σχολεια περναμε το λεωφορειο κατεβαιναμε στη πολη,τρεχαμε στα περιπτερα απεναντυ απο τα κτελ και αγοραζαμε με τον αδελφο μου τα κομικς που θα μας συντροφευαν στις διακοπες μας στο χωριο της μανας μας που θα παραθεριζαμε στο διωροφο πετρινο σπιτι του παππου...
Με το που αγοραζαμε μπλεκ,ποπαυ,σεραφινο,τιραμολα και οτι αλλο μας κεντριζε το ενδιαφερον μπαιναμε στο παλιο λεωφορειο που θα μας ταξιδευε για το χωριο του παππου.
Αυτην ηταν μια διαδρομη που ποτε δεν κοιταζαμε εξω απο το παραθυρο τον χρυσαφι καμπο αλλα τα ματια μας ηταν καρφωμενα στις ασπρομαυρες και ενχρωμες σελιδουλες των κομικς που πριν απο λιγο ειχαμε αγορασει...
Θυμαμαι μονο τη φωνη του εισπρακτορα να ζηταει τα εισιτηρια μας και τη μανα μας να απαντα τα παιδια ειναι μικρα πληρωνουν μισο εισητηριο...
συνεχιζεται...
Με το που αγοραζαμε μπλεκ,ποπαυ,σεραφινο,τιραμολα και οτι αλλο μας κεντριζε το ενδιαφερον μπαιναμε στο παλιο λεωφορειο που θα μας ταξιδευε για το χωριο του παππου.
Αυτην ηταν μια διαδρομη που ποτε δεν κοιταζαμε εξω απο το παραθυρο τον χρυσαφι καμπο αλλα τα ματια μας ηταν καρφωμενα στις ασπρομαυρες και ενχρωμες σελιδουλες των κομικς που πριν απο λιγο ειχαμε αγορασει...
Θυμαμαι μονο τη φωνη του εισπρακτορα να ζηταει τα εισιτηρια μας και τη μανα μας να απαντα τα παιδια ειναι μικρα πληρωνουν μισο εισητηριο...
Όμορφες αναμνήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή